.
به گزارش آرمن پرس، نیکول پاشینیان نخست وزیر ارمنستان که برای شرکت در “ششمین کنفرانس صلح پاریس” در فرانسه بسر می برد، روز جمعه در اولین نشست این کنفرانس شرکت و سخنرانی نمود.
پاشینیان دراین سخنرانی گفت: براساس اسناد همایش صلح پاریس، در دنیا بیش از دومیلیارد نفر، در مناطق آسیب دیده از جنگ زندگی می کنند.
وی سپس افزود: از دیدگاه جمهوری ارمنستان بهتر خواهد بود این جمله را به شرح زیر انشا نمود: بعلت پاکسازیهای قومی، بیش از ۵۰۰هزار ارمنی، امکان زندگی در وطن آبا-اجدادی خودرا ازدست داده اند.
پاشینیان در این مورد گفت: این ۵۰۰هزار رقم ارمنیانی است که براثر اجرای سیاست پاکسازی قومی آذربایجان آواره شده اند. ۳۶۰هزار تن از آنان، در اوایل سال‌های ۹۰میلادی، در پی کشتارهای شهرهای سومگائیت وباکو و سیاستهای ضدارمنی آذربایجان بزور از خانه خود آواره شده اند. از آنزمان تا کنون سیاست انزجار از ارمنیان، سیاست رسمی آذربایجان را تشکیل داده است، اما تا آنزمان، ودر دوره اتحاد شوروی، براثر فشارهای روانی ودولتی، ارمنیان مجبور به ترک نخجوان و بسیاری از مناطق آذربایجان شده بودند.
نخست وزیر ارمنستان در ادامه سخنان خود گفت: طی جنگ ۴۴روزه ۲۰۲۰، نیز ۲۶هزار ارمنی مجبور به ترک قره باغ کوهستانی شدند. اما در ۱۹سپتامبر سال جاری و طی حمله گسترده آذربایجان علیه قره باغ کوهستانی و در پی پاکسازی قومی آذربایجان، حدود ۱۰۵هزار ارمنی مجبور به ترک قره باغ کوهستانی شدند.
نخست‌وزیر ارمنستان سپس یادآوری نمود که ارمنستان، مدتی طولانی در این مورد به جامعه جهانی هشدار داده بود.
پاشینیان سپس تاکید نمود: ولی جامعه جهانی اقدامات متناسبی در این مورد اتخاذ نکرد، و به همین علت ما افرادی را که معتقدند اخراج ارمنیان از قره باغ کوهستانی، با توافق پشت پرده و یا سکوت مجامع بین‌المللی صورت گرفته است را نمی توانیم متهم کنیم.
پاشینیان سپس افزود: من به این کنفرانس صلح نیامده ام تا از جنگ سخن بگویم، آمده ام تا از صلح بگویم، گرچه آذربایجان ، پس از اجرای حداقل سیاست پاکسازی قومی ارمنیان، جمهوری ارمنستان را “آذربایجان غربی” نامیده است.
نخست‌وزیر ارمنستان سپس با بیان اینکه، در مدارس، دانشگاه‌ها و وسائل ارتباط جمعی آذربایجان، دیدگاه به اصطلاح “آذربایجان غربی” تبلیغ می شود، که دیدگاهی برای آماده سازی جنگ علیه ارمنستان می باشد، افزود: واین در حالی است که گویا طرفین به امضا قرارداد صلح نزدیک شده اند، گرچه موارد مورد اشاره در مطالب فوق،
“تردید جدی”
در قبال صداقت آذربایجان ایجاد می کنند.